难念的经

难念的经原文：

日射人间五色芝，鸳鸯宫瓦碧参差。
吞风吻雨葬落日未曾彷徨欺山赶海践雪径也未绝望 拈花把酒偏折煞世人情狂凭这两眼与百臂或千手不能防 天阔阔雪漫漫共谁同航这沙滚滚水皱皱笑着浪荡 贪欢一刻偏教那女儿情长埋葬 笑你我枉花光心计爱竞逐镜花那美丽 怕幸运会转眼远逝为贪嗔喜恶怒着迷 责你我太贪功恋势怪大地众生太美丽 悔旧日太执信约誓为悲欢哀怨妒着迷 啊舍不得璀灿俗世啊躲不开痴恋的欣慰 啊找不到色相代替啊参一生参不透这条难题 吞风吻雨葬落日未曾彷徨欺山赶海践雪径也未绝望 拈花把酒偏折煞世人情狂凭这两眼与百臂或千手不能防 天阔阔雪漫漫共谁同航这沙滚滚水皱皱笑着浪荡 贪欢一刻偏教那女儿情长埋葬 吞风吻雨葬落日未曾彷徨欺山赶海践雪径也未绝望 拈花把酒偏折煞世人情狂凭这两眼与百臂或千手不能防 天阔阔雪漫漫共谁同航这沙滚滚水皱皱笑着浪荡 贪欢一刻偏教那女儿情长埋葬 笑你我枉花光心计爱竞逐镜花那美丽 怕幸运会转眼远逝为贪嗔喜恶怒着迷 责你我太贪功恋势怪大地众生太美丽 悔旧日太执信约誓为悲欢哀怨妒着迷 啊舍不得璀灿俗世啊躲不开痴恋的欣慰 啊找不到色相代替啊参一生参不透这条难题 吞风吻雨葬落日未曾彷徨欺山赶海践雪径也未绝望 拈花把酒偏折煞世人情狂凭这两眼与百臂或千手不能防 天阔阔雪漫漫共谁同航这沙滚滚水皱皱笑着浪荡 贪欢一刻偏教那女儿情长埋葬 吞风吻雨葬落日未曾彷徨欺山赶海践雪径也未绝望 拈花把酒偏折煞世人情狂凭这两眼与百臂或千手不能防 天阔阔雪漫漫共谁同航这沙滚滚水皱皱笑着浪荡 贪欢一刻偏教那女儿情长埋葬
十年离乱后，长大一相逢
小雨纤纤风细细，万家杨柳青烟里
醉别江楼橘柚香，江风引雨入舟凉
锦里烟尘外，江村八九家
百啭千声随意移，山花红紫树高低
叠嶂西驰，万马回旋，众山欲东
明朝望乡处，应见陇头梅
风送梅花过小桥，飘飘
梳洗罢，独倚望江楼

难念的经拼音解读：

rì shè rén jiān wǔ sè zhī，yuān yāng gōng wǎ bì cēn cī。
tūn fēng wěn yǔ zàng luò rì wèi zēng páng huáng qī shān gǎn hǎi jiàn xuě jìng yě wèi jué wàng niān huā bǎ jiǔ piān shé shà shì rén qíng kuáng píng zhè liǎng yǎn yǔ bǎi bì huò qiān shǒu bù néng fáng tiān kuò kuò xuě màn màn gòng shuí tóng háng zhè shā gǔn gǔn shuǐ zhòu zhòu xiào zhe làng dàng tān huān yī kè piān jiào nà nǚ ér qíng zhǎng mái zàng xiào nǐ wǒ wǎng huā guāng xīn jì ài jìng zhú jìng huā nà měi lì pà xìng yùn huì zhuǎn yǎn yuǎn shì wèi tān chēn xǐ è nù zháo mí zé nǐ wǒ tài tān gōng liàn shì guài dà dì zhòng shēng tài měi lì huǐ jiù rì tài zhí xìn yuē shì wèi bēi huān āi yuàn dù zháo mí a shě bù dé cuǐ càn sú shì a duǒ bù kāi chī liàn de xīn wèi a zhǎo bu dào sè xiàng dài tì a cān yī shēng cān bù tòu zhè tiáo nán tí tūn fēng wěn yǔ zàng luò rì wèi zēng páng huáng qī shān gǎn hǎi jiàn xuě jìng yě wèi jué wàng niān huā bǎ jiǔ piān shé shà shì rén qíng kuáng píng zhè liǎng yǎn yǔ bǎi bì huò qiān shǒu bù néng fáng tiān kuò kuò xuě màn màn gòng shuí tóng háng zhè shā gǔn gǔn shuǐ zhòu zhòu xiào zhe làng dàng tān huān yī kè piān jiào nà nǚ ér qíng zhǎng mái zàng tūn fēng wěn yǔ zàng luò rì wèi zēng páng huáng qī shān gǎn hǎi jiàn xuě jìng yě wèi jué wàng niān huā bǎ jiǔ piān shé shà shì rén qíng kuáng píng zhè liǎng yǎn yǔ bǎi bì huò qiān shǒu bù néng fáng tiān kuò kuò xuě màn màn gòng shuí tóng háng zhè shā gǔn gǔn shuǐ zhòu zhòu xiào zhe làng dàng tān huān yī kè piān jiào nà nǚ ér qíng zhǎng mái zàng xiào nǐ wǒ wǎng huā guāng xīn jì ài jìng zhú jìng huā nà měi lì pà xìng yùn huì zhuǎn yǎn yuǎn shì wèi tān chēn xǐ è nù zháo mí zé nǐ wǒ tài tān gōng liàn shì guài dà dì zhòng shēng tài měi lì huǐ jiù rì tài zhí xìn yuē shì wèi bēi huān āi yuàn dù zháo mí a shě bù dé cuǐ càn sú shì a duǒ bù kāi chī liàn de xīn wèi a zhǎo bu dào sè xiàng dài tì a cān yī shēng cān bù tòu zhè tiáo nán tí tūn fēng wěn yǔ zàng luò rì wèi zēng páng huáng qī shān gǎn hǎi jiàn xuě jìng yě wèi jué wàng niān huā bǎ jiǔ piān shé shà shì rén qíng kuáng píng zhè liǎng yǎn yǔ bǎi bì huò qiān shǒu bù néng fáng tiān kuò kuò xuě màn màn gòng shuí tóng háng zhè shā gǔn gǔn shuǐ zhòu zhòu xiào zhe làng dàng tān huān yī kè piān jiào nà nǚ ér qíng zhǎng mái zàng tūn fēng wěn yǔ zàng luò rì wèi zēng páng huáng qī shān gǎn hǎi jiàn xuě jìng yě wèi jué wàng niān huā bǎ jiǔ piān shé shà shì rén qíng kuáng píng zhè liǎng yǎn yǔ bǎi bì huò qiān shǒu bù néng fáng tiān kuò kuò xuě màn màn gòng shuí tóng háng zhè shā gǔn gǔn shuǐ zhòu zhòu xiào zhe làng dàng tān huān yī kè piān jiào nà nǚ ér qíng zhǎng mái zàng
shí nián lí luàn hòu，zhǎng dà yī xiāng féng
xiǎo yǔ xiān xiān fēng xì xì，wàn jiā yáng liǔ qīng yān lǐ
zuì bié jiāng lóu jú yòu xiāng，jiāng fēng yǐn yǔ rù zhōu liáng
jǐn lǐ yān chén wài，jiāng cūn bā jiǔ jiā
bǎi zhuàn qiān shēng suí yì yí，shān huā hóng zǐ shù gāo dī
dié zhàng xī chí，wàn mǎ huí xuán，zhòng shān yù dōng
míng cháo wàng xiāng chù，yīng jiàn lǒng tóu méi
fēng sòng méi huā guò xiǎo qiáo，piāo piāo
shū xǐ bà，dú yǐ wàng jiāng lóu
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑴孤心：负心。⑵漏：古代计时工具。
去浙江、福建旅游已是过去的事了。我的愿望是游四川峨眉山和广西桂林，以及太华山、恒山等名山；至于出游罗浮山、衡山，则是下一步的计划。去浙江五泄、福建九潦，文是再下一步的计划。但是去四
这是一首春闺思远词。上片从景到人。深院寂静，埋怨鹦鹉，错报郎归，引起烦恼。下片着意抒情。红袖高楼，不如还乡好。“轻躯愿化车前草”，表现了真挚的怀人之情。全词委婉细腻，清新雅丽。
此诗作于公元1369年（洪武二年），明代开国未久之际。作者生当元末明初，饱尝战乱之苦。当时诗人正应征参加《元史》的修撰，怀抱理想，要为国家作一番事业。当他登上金陵雨花台，眺望荒烟落
贯云石做了几年世袭的官爵——两淮万户府的达鲁花赤，就把官职让给他的弟弟忽都海涯了。从那以后，他投拜了当时以文风古劲宏肆而著名的散文大家姚燧为师，专门攻读汉语文学。过了几年元世祖忽必

相关赏析

这是作者寓居东鲁时的作品。那时，他常与鲁中名士孔巢父等往还，饮酒酣歌，时人称他们为“竹溪六逸”。此诗就记录着诗人当年的一段生活。
王绩(585--644)：汉族，字无功，号东皋子，绛州(今山西省运城市万荣县)人，唐朝医生、著名诗人。其兄王通，也是当时名医，绩尝任秘书正字，后借故辞归，专心以医药济人。出身官宦世
浪淘沙：唐教坊曲名。吴见山：吴文英词友，常有唱酬相和。《梦窗词》中，题其名的即有六首，而和词或用其原韵而作的竟有五首之多。可见吴见山必精于填词。
这首诗约作于公元799年秋至800年春之间。其时诗人到符离（今安徽省宿州市），曾有《乱后过流沟寺》诗，流沟寺即在符离。题中所言“弟妹”，可能和诗人自己均在符离，因此合起来就有五处。
二一个小孩撑着小船， 偷偷地采了白莲回来。他不知怎么掩藏踪迹，水面的浮萍上留下了一条船儿划过的痕迹。二池塘中一个个大莲蓬，新鲜清香，多么诱人啊！一个小孩儿偷偷地撑着小船去摘

作者介绍

郑文妻 「文」秀州人，太学生。「妻」孙氏，存词一首。