文赋

文赋原文：

　　或讬言于短韻，对穷迹而孤兴，俯寂寞而无友，仰寥廓而莫承；譬偏絃之独张，含清唱而靡应。或寄辞于瘁音，徒靡言而弗华，混妍蚩而成体，累良质而为瑕；象下管之偏疾，故虽应而不和。或遗理以存异，徒寻虚以逐微，言寡情而鲜爱，辞浮漂而不归；犹絃么而徽急，故虽和而不悲。或奔放以谐和，务嘈囋而妖冶，徒悦目而偶俗，故高声而曲下；寤《防露》与桑间，又虽悲而不雅。或清虚以婉约，每除烦而去滥，阙大羹之遗味，同朱絃之清氾；虽一唱而三叹，固既雅而不艳。
　　若夫应感之会，通塞之纪，来不可遏，去不可止，藏若景灭，行犹响起。方天机之骏利，夫何纷而不理？思风发于胸臆，言泉流于唇齿；纷葳蕤以馺遝，唯豪素之所拟；文徽徽以溢目，音冷冷而盈耳。及其六情底滞，志往神留，兀若枯木，豁若涸流；揽营魂以探赜，顿精爽而自求；理翳翳而愈伏，思轧轧其若抽。是以或竭情而多悔，或率意而寡尤。虽兹物之在我，非余力之所戮。故时抚空怀而自惋，吾未识夫开塞之所由。
萧萧落木不胜秋，莫回首、斜阳下
　　诗缘情而绮靡，赋体物而浏亮。碑披文以相质，诔缠绵而悽怆。铭博约而温润，箴顿挫而清壮。颂优游以彬蔚，论精微而朗畅。奏平徹以闲雅，说炜晔而谲诳。虽区分之在兹，亦禁邪而制放。要辞达而理举，故无取乎冗长。
鸟下绿芜秦苑夕，蝉鸣黄叶汉宫秋
　　其始也，皆收视反听，耽思傍讯。精骛八极，心游万仞。其致也，情曈曨而弥鲜，物昭晰而互进。倾群言之沥液、漱六艺之芳润。浮天渊以安流，濯下泉而潜浸。于是沉辞怫悦，若游鱼衔钩，而出重渊之深；浮藻联翩，若翰鸟婴缴，而坠曾云之峻。收百世之阙文，採千载之遗韻。谢朝华于已披，启夕秀于未振。观古今于须臾，抚四海于一瞬。然后选义按部，考辞就班。抱景者咸叩，怀响者毕弹。或因枝以振叶，或沿波而讨源。或本隐以之显，或求易而得难。或虎变而兽扰，或龙见而鸟澜。或妥帖而易施，或岨峿而不安。罄澄心以凝思，眇众虑而为言。笼天地于形内，挫万物于笔端。始躑躅于燥吻，终流离于濡翰。理扶质以立干，文垂条而结繁。信情貌之不差，故每变而在颜。思涉乐其必笑，方言哀而已叹。或操觚以率尔，或含毫而邈然。
　　普辞条与文律，良余膺之所服。练世情之常尤，识前脩之所淑。虽发于巧心，或受蚩于拙目。彼琼敷与玉藻，若中原之有菽。同橐籥之罔穷，与天地乎并育。虽纷蔼于此世，嗟不盈于予掬。患挈缾之屡空，病昌言之难属。故踸踔于短垣，放庸音以足曲。恒遗恨以终篇，岂怀盈而自足？惧蒙尘于叩缶，顾取笑乎鸣玉。
秋阴不散霜飞晚，留得枯荷听雨声
　　余每观才士之所作，窃有以得其用心。夫放言谴辞，良多变矣，妍蚩好恶，可得而言。每自属文，尤见其情。恒患意不称物，文不逮意。盖非知之难，能之难也。故作《文赋》，以述先士之盛藻，因论作文之利害所由，它日殆可谓曲尽其妙。至于操斧伐柯，虽取则不远，若夫随手之变，良难以辞逮。盖所能言者具于此云。
　　或文繁理富，而意不指适。极无两致，尽不可益。立片言而居要，乃一篇之警策；虽众辞之有条，必待兹而效绩。亮功多而累寡，故取足而不易。
　　佇中区以玄览，颐情志于典坟。遵四时以叹逝，瞻万物而思纷。悲落叶于劲秋，喜柔条于芳春。心懔懔以怀霜，志眇眇而临云。詠世德之骏烈，诵先人之清芬。游文章之林府，嘉丽藻之彬彬。慨投篇而援笔，聊宣之乎斯文。
　　体有万殊，物无一量。纷纭挥霍，形难为状。辞程才以效伎，意司契而为匠。在有无而僶俛，当浅深而不让。虽离方而遯圆，期穷形而尽相。故夫夸目者尚奢，惬心者贵当。言穷者无隘，论达者唯旷。
　　伊兹事之可乐，固圣贤之可钦。课虚无以责有，叩寂寞而求音。函绵邈于尺素，吐滂沛乎寸心。言恢之而弥广，思按之而逾深。播芳蕤之馥馥，发青条之森森。粲风飞而猋竖，郁云起乎翰林。
　　或仰逼于先条，或俯侵于后章；或辞害而理比，或言顺而意妨。离之则双美，合之则两伤。考殿最于锱铢，定去留于毫芒；苟铨衡之所裁，固应绳其必当。
　　其为物也多姿，其为体也屡迁；其会意也尚巧，其遣言也贵妍。暨音声之迭代，若五色之相宣。虽逝止之无常，故崎錡而难便。苟达变而相次，犹开流以纳泉；如失机而后会，恒操末以续颠。谬玄黄之秩叙，故淟涊而不鲜。
鹭窥芦箔水，鸟啄纸钱风
可怜白骨攒孤冢，尽为将军觅战功
宦情羁思共凄凄，春半如秋意转迷
夜吟敲落霜红，船傍枫桥系
　　若夫丰约之裁，俯仰之形，因宜适变，曲有微情。或言拙而喻巧，或理朴而辞轻；或袭故而弥新，或沿浊而更清；或览之而必察，或研之而后精。譬犹舞者赴节以投袂，歌者应絃而遣声。是盖轮扁所不得言，故亦非华说之所能精。
画阁朱楼尽相望，红桃绿柳垂檐向
　　或藻思綺合，清丽千眠。炳若缛绣，悽若繁絃。必所拟之不殊，乃闇合乎曩篇。虽杼轴于予怀，忧他人之我先。苟伤廉而愆义，亦虽爱而必捐。
千里稻花应秀色，五更桐叶最佳音
　　或苕发颖竖，离众绝致；形不可逐，响难为系。块孤立而特峙，非常音之所纬。心牢落而无偶，意徘徊而不能揥。石韫玉而山辉，水怀珠而川媚。彼榛楛之勿翦，亦蒙荣于集翠。缀《下里》于《白雪》，吾亦济夫所伟。
　　伊兹文之为用，固众理之所因。恢万里而无阂，通亿载而为津。俯殆则于来叶，仰观象乎古人。济文武于将坠，宣风声于不泯。塗无远而不弥，理无微而弗纶。配霑润于云雨，象变化乎鬼神。被金石而德广，流管絃而日新。
戏马台南山簇簇，山边饮酒歌别曲

文赋拼音解读：

　　huò tuō yán yú duǎn yùn，duì qióng jī ér gū xìng，fǔ jì mò ér wú yǒu，yǎng liáo kuò ér mò chéng；pì piān xián zhī dú zhāng，hán qīng chàng ér mí yīng。huò jì cí yú cuì yīn，tú mí yán ér fú huá，hùn yán chī ér chéng tǐ，lèi liáng zhì ér wèi xiá；xiàng xià guǎn zhī piān jí，gù suī yīng ér bù hé。huò yí lǐ yǐ cún yì，tú xún xū yǐ zhú wēi，yán guǎ qíng ér xiān ài，cí fú piāo ér bù guī；yóu xián me ér huī jí，gù suī hé ér bù bēi。huò bēn fàng yǐ xié hé，wù cáo zá ér yāo yě，tú yuè mù ér ǒu sú，gù gāo shēng ér qū xià；wù《fáng lù》yǔ sāng jiān，yòu suī bēi ér bù yǎ。huò qīng xū yǐ wǎn yuē，měi chú fán ér qù làn，quē dà gēng zhī yí wèi，tóng zhū xián zhī qīng fàn；suī yí chàng ér sān tàn，gù jì yǎ ér bù yàn。
　　ruò fú yīng gǎn zhī huì，tōng sāi zhī jì，lái bù kě è，qù bù kě zhǐ，cáng ruò jǐng miè，xíng yóu xiǎng qǐ。fāng tiān jī zhī jùn lì，fū hé fēn ér bù lǐ？sī fēng fā yú xiōng yì，yán quán liú yú chún chǐ；fēn wēi ruí yǐ sà tà，wéi háo sù zhī suǒ nǐ；wén huī huī yǐ yì mù，yīn lěng lěng ér yíng ěr。jí qí liù qíng dǐ zhì，zhì wǎng shén liú，wù ruò kū mù，huō ruò hé liú；lǎn yíng hún yǐ tàn zé，dùn jīng shuǎng ér zì qiú；lǐ yì yì ér yù fú，sī yà yà qí ruò chōu。shì yǐ huò jié qíng ér duō huǐ，huò shuài yì ér guǎ yóu。suī zī wù zhī zài wǒ，fēi yú lì zhī suǒ lù。gù shí fǔ kōng huái ér zì wǎn，wú wèi shí fū kāi sāi zhī suǒ yóu。
xiāo xiāo luò mù bù shèng qiū，mò huí shǒu、xié yáng xià
　　shī yuán qíng ér qǐ mí，fù tǐ wù ér liú liàng。bēi pī wén yǐ xiāng zhì，lěi chán mián ér qī chuàng。míng bó yuē ér wēn rùn，zhēn dùn cuò ér qīng zhuàng。sòng yōu yóu yǐ bīn wèi，lùn jīng wēi ér lǎng chàng。zòu píng chè yǐ xián yǎ，shuō wěi yè ér jué kuáng。suī qū fēn zhī zài zī，yì jìn xié ér zhì fàng。yào cí dá ér lǐ jǔ，gù wú qǔ hū rǒng cháng。
niǎo xià lǜ wú qín yuàn xī，chán míng huáng yè hàn gōng qiū
　　qí shǐ yě，jiē shōu shì fǎn tīng，dān sī bàng xùn。jīng wù bā jí，xīn yóu wàn rèn。qí zhì yě，qíng tóng lóng ér mí xiān，wù zhāo xī ér hù jìn。qīng qún yán zhī lì yè、shù liù yì zhī fāng rùn。fú tiān yuān yǐ ān liú，zhuó xià quán ér qián jìn。yú shì chén cí fú yuè，ruò yóu yú xián gōu，ér chū zhòng yuān zhī shēn；fú zǎo lián piān，ruò hàn niǎo yīng jiǎo，ér zhuì zēng yún zhī jùn。shōu bǎi shì zhī quē wén，cǎi qiān zǎi zhī yí yùn。xiè cháo huá yú yǐ pī，qǐ xī xiù yú wèi zhèn。guān gǔ jīn yú xū yú，fǔ sì hǎi yú yī shùn。rán hòu xuǎn yì àn bù，kǎo cí jiù bān。bào jǐng zhě xián kòu，huái xiǎng zhě bì dàn。huò yīn zhī yǐ zhèn yè，huò yán bō ér tǎo yuán。huò běn yǐn yǐ zhī xiǎn，huò qiú yì ér dé nán。huò hǔ biàn ér shòu rǎo，huò lóng jiàn ér niǎo lán。huò tuǒ tiē ér yì shī，huò qū yǔ ér bù ān。qìng chéng xīn yǐ níng sī，miǎo zhòng lǜ ér wèi yán。lóng tiān dì yú xíng nèi，cuò wàn wù yú bǐ duān。shǐ zhí zhú yú zào wěn，zhōng liú lí yú rú hàn。lǐ fú zhì yǐ lì gàn，wén chuí tiáo ér jié fán。xìn qíng mào zhī bù chà，gù měi biàn ér zài yán。sī shè lè qí bì xiào，fāng yán āi ér yǐ tàn。huò cāo gū yǐ lǜ ěr，huò hán háo ér miǎo rán。
　　pǔ cí tiáo yǔ wén lǜ，liáng yú yīng zhī suǒ fú。liàn shì qíng zhī cháng yóu，shí qián xiū zhī suǒ shū。suī fā yú qiǎo xīn，huò shòu chī yú zhuō mù。bǐ qióng fū yǔ yù zǎo，ruò zhōng yuán zhī yǒu shū。tóng tuó yuè zhī wǎng qióng，yǔ tiān dì hū bìng yù。suī fēn ǎi yú cǐ shì，jiē bù yíng yú yǔ jū。huàn qiè píng zhī lǚ kōng，bìng chāng yán zhī nàn shǔ。gù chěn chuō yú duǎn yuán，fàng yōng yīn yǐ zú qū。héng yí hèn yǐ zhōng piān，qǐ huái yíng ér zì zú？jù méng chén yú kòu fǒu，gù qǔ xiào hū míng yù。
qiū yīn bù sàn shuāng fēi wǎn，liú dé kū hé tīng yǔ shēng
　　yú měi guān cái shì zhī suǒ zuò，qiè yǒu yǐ dé qí yòng xīn。fū fàng yán qiǎn cí，liáng duō biàn yǐ，yán chī hào wù，kě dé ér yán。měi zì zhǔ wén，yóu jiàn qí qíng。héng huàn yì bù chēng wù，wén bù dǎi yì。gài fēi zhī zhī nán，néng zhī nán yě。gù zuò《wén fù》，yǐ shù xiān shì zhī shèng zǎo，yīn lùn zuò wén zhī lì hài suǒ yóu，tā rì dài kě wèi qū jìn qí miào。zhì yú cāo fǔ fá kē，suī qǔ zé bù yuǎn，ruò fú suí shǒu zhī biàn，liáng nán yǐ cí dǎi。gài suǒ néng yán zhě jù yú cǐ yún。
　　huò wén fán lǐ fù，ér yì bù zhǐ shì。jí wú liǎng zhì，jǐn bù kě yì。lì piàn yán ér jū yào，nǎi yī piān zhī jǐng cè；suī zhòng cí zhī yǒu tiáo，bì dài zī ér xiào jī。liàng gōng duō ér lèi guǎ，gù qǔ zú ér bù yì。
　　zhù zhōng qū yǐ xuán lǎn，yí qíng zhì yú diǎn fén。zūn sì shí yǐ tàn shì，zhān wàn wù ér sī fēn。bēi luò yè yú jìn qiū，xǐ róu tiáo yú fāng chūn。xīn lǐn lǐn yǐ huái shuāng，zhì miǎo miǎo ér lín yún。yǒng shì dé zhī jùn liè，sòng xiān rén zhī qīng fēn。yóu wén zhāng zhī lín fǔ，jiā lì zǎo zhī bīn bīn。kǎi tóu piān ér yuán bǐ，liáo xuān zhī hū sī wén。
　　tǐ yǒu wàn shū，wù wú yī liàng。fēn yún huī huò，xíng nán wéi zhuàng。cí chéng cái yǐ xiào jì，yì sī qì ér wèi jiàng。zài yǒu wú ér mǐn fǔ，dāng qiǎn shēn ér bù ràng。suī lí fāng ér dùn yuán，qī qióng xíng ér jǐn xiāng。gù fū kuā mù zhě shàng shē，qiè xīn zhě guì dāng。yán qióng zhě wú ài，lùn dá zhě wéi kuàng。
　　yī zī shì zhī kě lè，gù shèng xián zhī kě qīn。kè xū wú yǐ zé yǒu，kòu jì mò ér qiú yīn。hán mián miǎo yú chǐ sù，tǔ pāng pèi hū cùn xīn。yán huī zhī ér mí guǎng，sī àn zhī ér yú shēn。bō fāng ruí zhī fù fù，fā qīng tiáo zhī sēn sēn。càn fēng fēi ér biāo shù，yù yún qǐ hū hàn lín。
　　huò yǎng bī yú xiān tiáo，huò fǔ qīn yú hòu zhāng；huò cí hài ér lǐ bǐ，huò yán shùn ér yì fáng。lí zhī zé shuāng měi，hé zhī zé liǎng shāng。kǎo diàn zuì yú zī zhū，dìng qù liú yú háo máng；gǒu quán héng zhī suǒ cái，gù yīng shéng qí bì dāng。
　　qí wèi wù yě duō zī，qí wèi tǐ yě lǚ qiān；qí huì yì yě shàng qiǎo，qí qiǎn yán yě guì yán。jì yīn shēng zhī dié dài，ruò wǔ sè zhī xiāng xuān。suī shì zhǐ zhī wú cháng，gù qí qí ér nán biàn。gǒu dá biàn ér xiāng cì，yóu kāi liú yǐ nà quán；rú shī jī ér hòu huì，héng cāo mò yǐ xù diān。miù xuán huáng zhī zhì xù，gù tiǎn niǎn ér bù xiān。
lù kuī lú bó shuǐ，niǎo zhuó zhǐ qián fēng
kě lián bái gǔ zǎn gū zhǒng，jǐn wèi jiāng jūn mì zhàn gōng
huàn qíng jī sī gòng qī qī，chūn bàn rú qiū yì zhuǎn mí
yè yín qiāo luò shuāng hóng，chuán bàng fēng qiáo xì
　　ruò fú fēng yuē zhī cái，fǔ yǎng zhī xíng，yīn yí shì biàn，qū yǒu wēi qíng。huò yán zhuō ér yù qiǎo，huò lǐ pǔ ér cí qīng；huò xí gù ér mí xīn，huò yán zhuó ér gèng qīng；huò lǎn zhī ér bì chá，huò yán zhī ér hòu jīng。pì yóu wǔ zhě fù jié yǐ tóu mèi，gē zhě yīng xián ér qiǎn shēng。shì gài lún biǎn suǒ bù dé yán，gù yì fēi huá shuō zhī suǒ néng jīng。
huà gé zhū lóu jǐn xiāng wàng，hóng táo lǜ liǔ chuí yán xiàng
　　huò zǎo sī qǐ hé，qīng lì qiān mián。bǐng ruò rù xiù，qī ruò fán xián。bì suǒ nǐ zhī bù shū，nǎi àn hé hū nǎng piān。suī zhù zhóu yú yǔ huái，yōu tā rén zhī wǒ xiān。gǒu shāng lián ér qiān yì，yì suī ài ér bì juān。
qiān lǐ dào huā yīng xiù sè，wǔ gēng tóng yè zuì jiā yīn
　　huò sháo fā yǐng shù，lí zhòng jué zhì；xíng bù kě zhú，xiǎng nán wéi xì。kuài gū lì ér tè zhì，fēi cháng yīn zhī suǒ wěi。xīn láo luò ér wú ǒu，yì pái huái ér bù néng tì。shí yùn yù ér shān huī，shuǐ huái zhū ér chuān mèi。bǐ zhēn hù zhī wù jiǎn，yì méng róng yú jí cuì。zhuì《xià lǐ》yú《bái xuě》，wú yì jì fū suǒ wěi。
　　yī zī wén zhī wèi yòng，gù zhòng lǐ zhī suǒ yīn。huī wàn lǐ ér wú hé，tōng yì zài ér wèi jīn。fǔ dài zé yú lái yè，yǎng guān xiàng hū gǔ rén。jì wén wǔ yú jiāng zhuì，xuān fēng shēng yú bù mǐn。tú wú yuǎn ér bù mí，lǐ wú wēi ér fú lún。pèi zhān rùn yú yún yǔ，xiàng biàn huà hū guǐ shén。bèi jīn shí ér dé guǎng，liú guǎn xián ér rì xīn。
xì mǎ tái nán shān cù cù，shān biān yǐn jiǔ gē bié qū
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

　　天下没有不是的父母，世间最难得的是兄弟。必须保持同胞的情谊，互致同气连根的荣光，切莫损伤手足的交往与情分。　　玉昆金友比喻兄弟皆具才能贤德；伯埙仲篪形容兄弟间意气相合亲密无
李白游泾县桃花潭时，常在村民汪伦家作客。临走时，汪伦来送行，于是李白写这首诗留别。诗中表达了李白对汪伦这个普通村民的深情厚谊。前两句叙事：“李白乘舟将欲行，忽闻岸上踏歌声。”李白将
传承至今的民俗节日中，清明是以节气兼节日的民俗大节。汉魏以前，作为二十四节气之一，清明主要为时令的标志，一般在现在公历的４月５日前后。 此时天气温暖清爽，在和煦春风的吹拂下，天地明净，空气清新，自然万物生机勃勃，“清明”节令由此得名。唐宋之后，它将原来在其前一、二日的寒食节俗收归到自己名下，尤其是其中的祭祀活动，具有时令与节日的双重意义，而且节俗意义日渐增强，成为民俗中的大节。古时重要的寒食节日渐势微，逐步离开了人们的视线。中国境内民族大多将清明作为祭祖日，每年清明时节，不仅长居祖籍的亲人要上坟祭扫，远离家乡的人们回到故里祭拜，而且时至今日，大批旅居海外的华人及港、澳、台胞也纷纷赶回祖籍，认祖归宗，虔诚拜叩，祭奠祖灵。 除了祭祖扫墓之外，踏青是清明的又一重要节俗。清明时节，杨柳青青，芳草萋萋，百花吐艳，生机一片，人们趁祭奠而踏青郊游，嬉娱欢乐。“况是清明好天气，不妨游衍莫忘归”（宋·程颢《郊行即事》）。
故乡的歌是一支清远的笛 总在有月亮的晚上响起 仅此两句，已经能使人想起“举头望明月，低头思故乡。”的千古佳句，可以想像这是多么心动的感觉。
乾隆二十五年（1760）进士，授翰林院修撰，调任甘、陕等地为官。乾隆五十三年（1788），升任湖广总督。与学者章学诚交往极深。 同年底，章学诚到武昌署投入他的幕下，他在武昌水陆街择

相关赏析

春光已匆匆过去了一半，目光所及，繁花凋落，春天将要逝去。整日斜倚栏杆，徘徊眺望，伤春逝去的愁怨，袭上心头，天也无法帮助摆脱。风和日暖，在这么好的春光，独自倚靠斜栏旁，还不如那双
⑴钿毂（gǔ古）——金饰的车轮轴承，有眼可插轴的部分。屈原《九歌·国殇》：“操吴戈兮被犀甲，车错毂兮短兵接。”“钿毂香车”指华美的车子。⑵桦烟句——桦（huà化
这首《锦瑟》，是李商隐的代表作，爱诗的无不乐道喜吟，堪称最享盛名；然而它又是最不易讲解的一篇难诗。自宋元以来，揣测纷纷，莫衷一是。诗题“锦瑟”，是用了起句的头二个字。旧说中，原有认
裴叔业，河东闻喜人。曹魏冀州刺史裴徽的后人。五代祖裴苞，晋朝任秦州刺史。祖裴邕，从河东迁居襄阳。父顺宗、兄叔宝仕官萧道成，都有名位。　　裴叔业少有气度才干，颇以将略自许。出仕萧赜，

作者介绍

慕容岩卿妻 慕容岩卿妻即慕容岩卿的妻子，生平不详，其夫为姑苏（今苏州）士人。《全宋词》仅存词一首。这是一首感怀伤别词。首句，劈空而来，创造了一个神超意远的意境。“满目江山”四字写出眼前所见江山之苍莽寥廓，无边无际，气象苍凉而恢宏。“忆旧游”的情思就在苍莽的背景中展开。“满目江山”之无边无际反衬出旧游的转瞬即逝，“满目江山”之苍莽寥廓又衬托出游踪的缥渺无迹。这衬托使人进一步领略到江山宇宙之无垠，人生世事之短暂，这怎不令人感慨万端呢？以下两句具体写“旧游”的情景。“汀洲花草弄春柔”七字点出旧游之地──汀洲，旧游之时──明媚的春日，旧游之景──春风袅袅，春草萋萋，春花烂漫，春水涟漪。这柔媚之景暗写了旧游之人的相谐相爱。然而好景不长，他与她要分手了。“长亭舣住木兰舟”，“长亭”古人饯别处，《白孔六帖》卷九“十里一长亭，五里一短亭”。“舣”停船靠岸。“木兰舟”精美的小舟。他们本是同乘小舟荡漾在碧波之中，尽情享受那春天的欢乐，然而欢愉却是暂时的，一叶扁舟停靠在岸边，即将兰舟催发，泪洒长亭。现在回想起来，那“执手相看泪眼，竟无语凝噎”的情景，仿佛就在眼前。 过片两句由追忆转至目前。笔法是一纵一收，颇得开合之妙。且对仗工稳而无举鼎绝膑之态。“好梦易随流水去，芳心空逐晓云愁。”花草弄春，两情脉脉的好梦已随流水而去，只有孤寂的芳心，逐晓云而缱绻。“随流水去”写出昔日好梦不复存在，无限惆怅就蕴在这流水的意象中；“芳心逐晓云”可见心之飘游无定，缱绻多情，着一“空”字，写出晓云虽飘游无定，但仍不离碧天，而“芳心”却无所依托，这怎不令人“愁”呢？这两句情景交融，虚实相济。此联与首句遥相呼应，“易随流水”“空逐晓云”的意象，更加深了“满目江山”寂寥无垠、苍凉悲慨的意境。 结句“行人莫上望京楼”，何谓行人，过客也。可泛指古往今来的游子，当然也可自指。“莫上”反语也，其意乃“欲上”。“望京楼”语出唐令狐楚“因上此楼望京国，便名楼作望京楼”。此结语才点出登临远望，与首句“满目江山”相接，此乃倒叙法。更点出良人所去之地──京城。虽然良人去后，她好梦随流水，芳心逐晓云，只留下一片惆怅与忧愁，虽然她登楼远望，“过尽千帆皆不是”，但仍要更上望京楼，独倚危栏，顒望归舟。此处行文转折跌宕，将执着的企盼、绵绵的情思就融在结句中，真可谓“含不尽之意，见于言外。”