闲情赋并序（夫何瑰逸之令姿）

闲情赋并序（夫何瑰逸之令姿）原文：

【闲情赋并序】 初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。 夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。 激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极而哀来，终推我而辍音！ 考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色惨惨而就寒。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯[本作忄旁，通炯]不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
冰，水为之，而寒于水
愁与西风应有约，年年同赴清秋
酒盈杯，书满架，名利不将心挂
浮天水送无穷树，带雨云埋一半山
东风不为吹愁去，春日偏能惹恨长
回雁峰前路，烟树正苍苍
露下旗濛濛，寒金鸣夜刻
共说春来春去事，多时一点愁心入翠眉
星河秋一雁，砧杵夜千家
一轮秋影转金波飞镜又重磨

闲情赋并序（夫何瑰逸之令姿）拼音解读：

【xián qíng fù bìng xù】 chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。 fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。 jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí ér āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！ kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè cǎn cǎn ér jiù hán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng[běn zuò xin páng，tōng jiǒng]bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
bīng，shuǐ wèi zhī，ér hán yú shuǐ
chóu yǔ xī fēng yīng yǒu yuē，nián nián tóng fù qīng qiū
jiǔ yíng bēi，shū mǎn jià，míng lì bù jiāng xīn guà
fú tiān shuǐ sòng wú qióng shù，dài yǔ yún mái yī bàn shān
dōng fēng bù wéi chuī chóu qù，chūn rì piān néng rě hèn zhǎng
huí yàn fēng qián lù，yān shù zhèng cāng cāng
lù xià qí méng méng，hán jīn míng yè kè
gòng shuō chūn lái chūn qù shì，duō shí yì diǎn chóu xīn rù cuì méi
xīng hé qiū yī yàn，zhēn chǔ yè qiān jiā
yī lún qiū yǐng zhuǎn jīn bō fēi jìng yòu zhòng mó
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

夬，决去。阳刚决去阴柔。刚健而喜悦，决去而又和谐。“宣扬于王庭”，（一）阴柔乘凌（五）阳刚。“以诚心疾呼有危厉”，其危厉已很普及广大。“告诫自己封邑内的人，不宜立即动武”，所崇
杨恽是当时著名的士大夫，他轻财好义，把上千万财物分给别人。从小在朝中就有很大的名气。为官之时也能大公无私，奉公守法，不徇私情。据《汉书·杨恽传》载，杨恽母亲司马英去世后，
狂风迅疾猛吹到，见我他就嘻嘻笑。调戏放肆真胡闹，心中惊惧好烦恼。狂风席卷扬尘埃，是否他肯顺心来。别后不来难相聚，思绪悠悠令我哀。狂风遮天又蔽地，不见太阳黑漆漆。长夜醒着难入睡，
⑴浸天——与天相接，即水天一片。⑵扣舷——扣，敲打。渔人唱歌时或打鱼时常扣船舷。⑶翡翠——又名翠雀。羽有蓝、绿、赤、棕等色，可为饰品，雄赤曰翡，雌青曰翠。⑷解觽（xī西）——解下佩
开运三年(946)冬十一月一日，任命给事中卢撰为右散骑常侍，任命尚书兵部郎中兼侍御史、知杂事陈观为左谏议大夫，陈观因祖讳“议”，乞请改任，不久任命为给事中。这个月，北面行营招讨使杜

相关赏析

靠近边境的一个精通术数的人，他的马无缘无故地逃跑进入胡人的领地。人们都对他的不幸表示安慰。他的父亲说：“这怎么就不能成为一件好事呢？”过了几个月，那匹马带领着胡人的骏马回来了。
他的哲学论断富有批判精神。别开生面地注释经学，以发挥自己的思想。他把以往的学术明确地划分为“贞邪相竞而互为畸胜”的对立阵营，自觉地继承、发扬《易》学系统中的朴素辩证法和从王充到张载
这首词写失恋的悲愁，充满作者心灵深处的凄厉哀鸣。朱淑真在少女时期曾有过一段自由婚恋的幸福，可是后来由父母主婚，强嫁一俗吏，志趣难合，遂愤然离去。这棒打鸳鸯散的忧伤，这琼枝错插、忍遭
《吴宫怀古》是一首七绝。前两句诗言穷奢极欲必然导致覆灭——吴国的馆娃宫和长洲苑，如今都是荆棘丛生；吴王宫中当日穷奢极欲、花天酒地的荒淫生活，现在只留下一股悲风在吹拂。意在说荒淫腐化
王昌龄家境比较贫寒，开元十五年进士及第，授秘书省校书郎（官汜水尉校书郎），后贬龙标尉，世称“王龙标”。开元二十二年（734年），王昌龄选博学宏词科，超绝群伦，于是改任汜水县尉，再迁

作者介绍

方孝孺 方孝孺（1357-1402年），浙江宁海人，明代大臣、著名学者、文学家、散文家、思想家，字希直，一字希古，号逊志，曾以“逊志”名其书斋，蜀献王替他改为“正学”，因此世称“正学先生”。福王时追谥文正。在“靖难之役”期间，拒绝为篡位的燕王朱棣草拟即位诏书，刚直不阿，孤忠赴难，不屈而亡。