闲情赋

闲情赋原文：

　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
为君憔悴尽，百花时
参差连曲陌，迢递送斜晖
猎人箭底求伤雁，钓户竿头乞活鱼
蚕娘洗茧前溪渌，牧童吹笛和衣浴
香消翠减，雨昏烟暗，芳草遍江南
雪雰雰而薄木兮，云霏霏而陨集
看雪飞、苹底芦梢，未如鬓白
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
曾苦伤春不忍听，凤城何处有花枝
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
阶下青苔与红树，雨中寥落月中愁
无半点闲愁去处，问三生醉梦何如

闲情赋拼音解读：

　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
wèi jūn qiáo cuì jǐn，bǎi huā shí
cēn cī lián qū mò，tiáo dì sòng xié huī
liè rén jiàn dǐ qiú shāng yàn，diào hù gān tóu qǐ huó yú
cán niáng xǐ jiǎn qián xī lù，mù tóng chuī dí hé yī yù
xiāng xiāo cuì jiǎn，yǔ hūn yān àn，fāng cǎo biàn jiāng nán
xuě fēn fēn ér báo mù xī，yún fēi fēi ér yǔn jí
kàn xuě fēi、píng dǐ lú shāo，wèi rú bìn bái
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
céng kǔ shāng chūn bù rěn tīng，fèng chéng hé chǔ yǒu huā zhī
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
jiē xià qīng tái yǔ hóng shù，yǔ zhōng liáo luò yuè zhōng chóu
wú bàn diǎn xián chóu qù chù，wèn sān shēng zuì mèng hé rú
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

芒卯对秦王说：“大王的属下没有在诸侯国中做内应的，臣下听说大王不等有内应就要街动，大王想向魏国要的，是长羊、玉屋、洛林的土地。大王能让臣下傲魏国的霹徒，那么臣下就能让魏国献出它们。
史举在魏王面前指责公孙衍，公孙衍要使史举陷于困境，就对张仪说：“请让我使魏王把魏国让给先生，魏王就成了尧、舜一样的君主了；两先生您又不接受，也成了许由一样的贤人。我因此再使魏王给先
《江城子·湖上与张先同赋时闻弹筝》是宋代文学家苏轼的词作。此词为咏筝之作，写弹筝而不见弹筝人，而以闻筝所见和想象来衬托其美妙的意境。
这是一篇奇特的游记。四明山过云地区的木冰本来就是罕见的奇特景观，作者绘声绘色，善造意境，写木冰的景象，使人仿佛置身于晶莹的世界，写木冰的形成，又令人夺魄心惊，纸上生寒，确实是揉细腻
1.张衡的高尚品德和杰出才能表现在什么地方？张衡的高尚品德表现在：（1）“虽才高于世，而无骄尚之情。”（2）“从容淡静”，不慕世俗的虚荣，“举孝廉不行，连辟公府不就”，大将军“累召

相关赏析

郦食其，陈留县高阳人。喜好读书，但家境贫寒，没有谋得衣食的职业。给村里当看门人，然而官吏及县中有权势的人都不敢役使他，都认为他是狂放的年轻人。到陈胜、项梁等起义时，各个将军攻占下许
这首词以“梅”为题，写出了怅惘孤寂的幽愁。上阕写景之胜，下阕写愁之绝。 起首二句先写天气转变之佳：傍晚，天晴了，风歇了，春寒料峭的威力，有所折损。用一“折”字，益见原来春寒之厉，此
“法会因由”意为本章的主要内容是法会召集的原因和背景，“分”相当于现在的“章”、“节”等。第一品讲述了佛是一个平常的人，但在平凡的生活里时时处处在修行，进入境界，穿衣，乞食，吃饭，
就纳兰性德和曹雪芹个人品格来比较，也有许多共同和相通、相似之处，两人都有过人的才分和非同一般的文化基础。纳兰性德在主编《通志堂经解》时，就把凡读书、索引、见闻俱记录在册，以后编成《
父班彪撰《史记后传》未成而卒，他继父遗业续写而被人告发，以 私改国史罪下狱，班超上书辩解获释。后召为兰台令史，主管国家藏书和档案之事，后转迁为郎，专门点校、管理兰台所藏秘书图籍。自

作者介绍

李景俭 李景俭，字宽中，汉中王李瑀之孙。父李褚，官太子中舍。贞元十五年进士，历任谏议大夫， 性俊朗，博闻强记，颇阅前史，详其成败。自负王霸之略，于士大夫间无所屈降。 贞元末，韦执谊、王叔文在太子东宫执事，对他颇重视。永贞元年（805年）八月，唐宪宗李纯即位，韦执谊等八人先后被贬，李景俭因为守丧未遭波及。